Między nami nic nie było!
Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych.
Nic nas z sobą nie łączyło -
prócz wiosennych marzeń zdradnych.
Prócz tych woni, barw i blasków
unoszących się w przestrzeni,
prócz szumiących śpiewem lasków
i tej świeżej łąk zieleni!
Prócz tych kaskad i potoków
zraszających każdy parów.
Prócz girlandy, tęcz, obłoków,
prócz natury słodkich czarów.
Prócz tych wspólnych, jasnych zdrojów,
z których serce zachwyt piło.
Prócz pierwiosnków i powojów,
między nami nic nie było!
/Adam Asnyk/
